Historyczne mniam mniam :)

reszcie coś  gorącego, ale nie na ostro:) Podzielę się tym razem przepisami do wykorzystania na średniowieczną ucztę. A jak wiadomo, niezależnie od epoki- przez żołądek do serca:)

Co ciekawe wiele z nich zachowało się do naszych czasów w nieco zmienionej formie (jako, że dołączono do nich nowe składniki takie jak choćby przywiezione z Ameryki ziemniaki, które w średniowieczu nie miały szans wejść na pańskie stoły.), a po części została jedynie myląca nazwa.

Zacznijmy od Blancmanger'a, pok którego nazwą funkcjonuje dziś rodzaj deseru, a nie danie główne. To lekko słodkie danie z kurczaka i ryżu znajdowało się w prawie każdej książce kucharskiej z XV wieku. Serwowano go na koronacyjnych bankietach i ucztach weselnych, co każe sądzić, że miał w sobie coś z wykwintności. Dziś, choć zapomniany, nie powinien nikomu sprawić trudności w przygotowaniu:

Blancmanger (albo Blackmange)

Składniki:

1,5 szklanki ryżu

1,5 szklanki migdałów blanszowanych

1 szklanka mleka (w przepisie oryginalnie mleko migdałowe)

ugotowane i rozdrobnione mięso z kurczaka (książka podaje funta)

2 łyżeczki cukru

1/2 łyżeczki soli

1/8 łyżeczki białego pieprzu

1 masło

(płatki migdałowe do dekoracji)

Sposób przyrządzenia

Zaczynamy od ugotowania ryżu w osolonej wodzie. który trzeba potem odcedzić, zalać mlekiem i gotować z migdałami, często mieszając. Następnie dodajemy pokrojonego kurczaka, masło, cukier, pieprz i sól i dalej gotujemy (aż do chwili aż całość nabierze formę gęstej masy). Podajemy na ciepło, można potrawę ozdobić płatkami migdałów.

I jeszcze jedno, bardziej znane danie- bliny. Ta potrawa zachowała się do czasów obecnych w prawie nie zmienionej formie. Charakterystyczna jest dzisiaj dla kuchni słowiańskiej (głównie rosyjskiej). Danie to przyrządzane jest z ziemniaków, pszennej, mąki, a pierwotnie z mąki gryczanej.

Najpopularniejszymi dodatkami do blinów był kawior, śmietana, obecnie podaje się je z łososiem, a także z sosami, dipami, bądź na słodko (głównie posypane cukrem, lub polane słodką śmietaną).

Bliny (ale te zanim wyhodowano ziemniaki)

Składniki:

25 dkg mąki pszennej
20 dkg mąki gryczanej
1/2 litra mleka
3 jaja
1/2 łyżeczki soli
2 łyżeczki cukru
3 dkg drożdży (w zimie może być 4 dkg)
2 łyżki roztopionego masła 
tłuszcz do smażenia (słonina lub masło).

Sposób przyrządzenia
1) Drożdże rozczyniamy z połową ciepłego mleka i połową pszennej mąki. Wyrabiamy przez chwilę do uzyskania jednolitej konsystencji. Przykrywamy i stawiamy w zacisznym, ciepłym miejscu. Czekamy, aż rozczyn podwoi swoją objętość. W zależności od temperatury otoczenia i jakości drożdży może to trwać nawet ok 40 min.

2) Gdy rozczyn już podrósł dodajemy stopione masło, sól i cukier. Następnie utarte żółtka. Wyrabiając dodajemy mąkę (oba rodzaje) i nieco ciepłego mleka. Gdy ciasto stanie się gładkie i elastyczne rozprowadzamy je resztą mleka. Odstawiamy przykryte ciasto ponownie do wyrośnięcia. Czekamy, aż podwoi objętość. Trwa to ok. 2-3 godz.

3) Po tym czasie ubijamy białka jajek na sztywną pianę i dodajemy do wyrośniętego ciasta. Delikatnie mieszamy całość i jeszcze na chwilę pozostawiamy pod przykryciem. Ciasto nieco opadnie po tej operacji, ale za chwilę wróci do dawnego stanu.

4) Bliny można smażyć na specjalnych małych patelenkach. Równie dobre wychodzą na zwykłej patelni. Patelnię należy dobrze rozgrzać i wyprażyć na niej nieco soli. Potem smarujemy ją słoniną lub masłem - cienką warstwą. Nakładamy ciasto jak na płaski placek (ok. 5 mm) i smażymy do zrumienienia po obu stronach. Powinien leciutko podrosnąć. Po usmażeniu składamy na ogrzany talerz, owinięty lnianą serwetką.